پذیرفتاری مغناطیسی 2 (MS)بعنوان یکی از شاخصهای سنجش تکامل پروفیلی خاک ، متأثراز فاکتورهای خاکسازی است که در فهم بسیاری از فرایندهای خاکسازی مفید و موثر می باشد.پذیرفتاری مغناطیسی خاک در یک ردیف زمانی در منطقه سراوان ، 20 کیلومتری جنوب رشت ومقایسه آن با منطقه رستم آباد حدود 50 کیلومتری جنوب رشت در حاشیه رودخانه سفید رود روی 6 پروفیل مورد بررسی و مطالعه قرار گرفت . برای اندازه گیری پذیرفتاری مغناطیسی از دستگاه مغناطیس سنج با جریان متناوب در یک میدان مغناطیسی 50 آمپر بر متر و فرکانس 500 هرتز استفاده گردید. پذیرفتاری مغناطیسی قبل و بعد از حذف اکسیدهای آهن بوسیله سیترات بی کربنات دی تیونیت (CBD) اندازه گیری شد. نتایج نشان می دهد که پذیرفتاری مغناطیسی در دو منطقه مورد مطالعه متاثر ازمواد مادری ، اقلیم و زمان می باشد. برخلاف نتایج اکثر محققین ، با افزایش تکامل خاک از دشت سیلابی بطرف پادگانه میانی و بالایی ، افزایش در مقدار پذیرفتاری مغناطیسی مشاهده نشده است . علت این امر احتمالاً غنی بودن مواد مادری خاکهای منطقه از اکسیدهای آهن اولیه فرومغناطیس می باشد.مطالعه میکرومورفولوژی مقاطع نازک و صیقلی نشاندهنده وجود مقادیر زیادی مگنتیت در موادمادری این خاکهاست . بعد از حذف اکسیدهای آهن آزاد (پدوژنیک ) بوسیله تیمار (CBD)پذیرفتاری مغناطیسی از حداقل 8 تا حداکثر 41 درصد کاهش می یابد این مقدار کاهش کمتر از نتایج بدست آمده توسط برخی محققین است . علت کاهش کمتر MS بعد از تیمار CBD وجود کانیهای اولیه اکسید آهن فرومغناطیس در این خاکها است که CBD قادر به استخراج و حذف این کانیها نیست .مشابهت میزان پذیرفتاری مغناطیسی افقهای C خاک پادگانه پایینی در منطقه سرا وان (kg-1m310-8×282) و اراضی دیم توتکابن (kg-1m310-8×300) نشان می دهد که مواد مادری خاکها در این دو منطقه احتمالا منشاء یکسان دارند و با توجه به اثبات آبرفتی - دلتایی بودن موادمادری در منطقه سراوان ، مواد مادری منطقه توتکابن نیز آبرفتی هستند.

تغییرات کانی شناختی خاک روی دشت سیلابی و پادگانه های آبرفتی - دلتایی سفیدرود در استان گیلان مورد مطالعه قرار گرفت. اجزای مختلف خاک پس از حذف مواد آلی، کربنات کلسیم، و اکسیدهای آهن و آلومینیوم به وسیله سانتریفیوژ جدا شد. شناسایی کانیها در بخش رس ریز و درشت با دستگاه پراش پرتو ایکس انجام شد. همچنین با استفاده از ریز ریخت شناختی و تهیه مقاطع نازک، کانیهای اولیه خاک نیز مورد مطالعه قرار گرفتند و در نتیجه معلوم شد که کوارتز، میکا، فلدسپار، کلریت و اپیدوت کانیهای اولیه غالب بخش شن و سیلت درشت را تشکیل می دهند. در بخش رس کانیهای کلریت، اسمکتیت، ایلیت، کائولنیت و کانیهای مختلط نامنظم مشاهده شدند. کلریت از دشت سیلابی به سمت پادگانه میانی (2T) و بالایی (T1) و در نتیجه افزایش سن و کاهش pH به کانیهای اسمکتیت، اسمکتیتهای با هیدروکسید بین لایه ای و برخی کانیهای مخلوط نامنظم تبدیل شده است. برای انتقال هیدروکسیدها از بین لایه های رسهای 2:1 و شناسایی نوع رس از سه روش استفاده شد. تنها یکی از این روشها) شستشوی رس با اسید کلریدریک 05/0 نرمال و سپس گرم کردن نمونه تا 400 درجه سانتیگراد و در نهایت قرار دادن آن در سود نیم نرمال در حال جوش) توانست هیدروکسیدهای بین لایه ای را از بین رسهای 2:1 آزاد کند و مشخص شد که کانی فوق از نوع اسمکتیت (HIS) است

گیلان یکی از استانهای شمالی کشور ایران است که علیرغم داشتن پتانسیل زیاد برای تولید محصولات کشاورزی و داشتن جنگلهای بسیار وسیع، مطالعات خاکشناسی مخصوصاً تحقیقات پایه ای در آن بسیار کم صورت گرفته است. بمنظور بررسی اثر زمان در تشکیل خاکهای منطقه، خصوصیات فیزیکی، شیمیایی و میکرومورفولوژیکی 4 خاک حاشیه رودخانه سفیدرود که روی دشت سیلابی و سه پادگانه قرار گرفته اند مورد بررسی و مطالعه قرار گرفت. اجزاء مختلف شن، سیلت و رس به روش سانتریفیوژ جدا و اندکس تشابه با استفاده از 8 گروه شن و سیلت درشت برای بررسی انقطاع سنگی در پروفیل خاک تعیین گردید. اشکال مختلف آهن (اکسید آهن آزاد، بی شکل و شکل آلی) بترتیب بوسیله سیترات بی کربنات دی تیونیت (CBD)، آمونیوم اکسالات و سدیم پیروفسفات استخراج و اندازه گیری شد. افزایش اختلاف آهن استخراج شده بوسیله آمونیوم اکسالات از سیترات بی کربنات دی تیونیت (Fe-d Fe-O) از دشت سیلابی بطرف پادگانه بالایی کاهش می یابد که این کاهش افزایش تکامل و سن نسبی این خاکها را نشان می دهد. فاکتورهای دیگری نظیر مواد آلی، گنجایش تبادل کاتیونی بطرف پادگانه بالایی افزایش و pH خاک و درصد اشباع بازی کاهش می یابند. مطالعه کانیها در بخش رس نشان می دهد که کلریت از دشت سیلابی بطرف پادگانه میانی و بالایی در نتیجه افزایش سن، کاهش pH و شستشوی زیاد به کانیهای اسمکتیت، رسهای بین لایه ای و برخی کانیهای مختلط نامنظم تبدیل شده است. با انتقال هیدروکسید بین لایه ای از بین لایه های رسهای 2:1 مشخص گردید که رس آن از نوع اسمکتیت (HIS) می باشد. وجود انقطاع سنگی در خاک پادگانه میانی و بالایی که بوسیله اندکس تشابه نیز ثابت شده است، نشاندهنده آبرفتی بودن رسوبات فوق الذکر می باشد که این مساله نیز نظریه قبلی مبنی بر بادی بودن این مواد را رد می کند.

بازسازی شرایط آب وهوایی، تغییرات اقلیمی هولوسن و مکانیسم ردیابی آن در شواهد رسوب شناسی و ژئومورفولوژیکی دریاچه های عرض های جغرافیایی مختلف از جمله موضوعات موردتوجه پژوهشگران است. شواهد اقلیمی به جای مانده از این دوره ها کلیدی برای حل ابهامات تحولات آب وهوایی، فرم ها و فرآیندهای ژئومرفیک مناطق مختلف است. این پژوهش بر اساس اهداف آن به بررسی شرایط اقلیمی و تأثیرگذاری آن بر گستره دریاچه ها بر اساس شواهد مرفولوژیکی (پادگانه ها) پرداخته است. این پژوهش در پلایای دامغان واقع در استان سمنان در جنوب شرقی شهر دامغان واقع در نیمه شمالی کشور انجام شده است. در این راستا از داده ها و منابع نوشتاری، آماری، سنجش ازدور، رسوبی و شواهد مرفولوژیکی با استفاده از ابزارها و روش های گوناگون علمی و تخصصی استفاده شده است و در نهایت با جامع نگری موضوع را تحلیل شده است. پس از بررسی منطقه برای اولین بار پادگانه های دریاچه ای در منطقه شناسایی گردید، در مرحله بعد نمونه های برداشت شده از این سطوح مورد آنالیز آزمایشگاهی قرار گرفت و دریاچه ای بودن آن ها تأیید شد سپس با استفاده از تکنیک های سنجش ازدور و نقشه کشی بر اساس ارتفاع پادگانه های دریاچه ای ثبت شده سطوح گستره دریاچه تعیین و نهایتاً حدود این سطوح با توجه به سایر عوامل طبیعی مانند شیب، جهت شیب، شبکه زهکشی و بررسی های زمین شناسی تصحیح گردید. نتایج حاکی از آن است در پلایای دامغان 2 سطح پادگانه ای وجود دارد که در محدوده جنوب شرقی چاله، (تراس) دریاچه ای ازنظر ارتفاعی با (تراس) هایی در دامنه جنوب پلایا همخوانی دارند و بازسازی حد آن ها حد دریاچه یکسانی را مشخص می کند که نشان دهنده اولین سطح دریاچه با عمق حدود 22-24 متر است. همچنین (تراس) های دریاچه ای در دامنه جنوب غربی پلایا نیز دریاچه ای با عمق حدود 14-15 متر را در کواترنری نشان می دهند.

در این تحقیق نهشته های کواترنر حوزه آبخیز طالقان بررسی و نقشه گسترش آنها تهیه شد، سپس فرسایش پذیری آنها تعیین شد. بیشترین مساحت نهشته های کواترنر حوزه آبخیز را پادگانه های رودخانه ای تشکیل می دهند که از ارتفاعات بالا به سمت بستر امروزه رودخانه عبارتند از: پادگانه "میندل"، پادگانه "ریس"، پادگانه "وورم" و پادگانه "جنگ ترویا". برای بررسی فرسایش پذیری پادگانه های "ریس" و "جنگ ترویا" که ضخامت خاک آنها کم است، از عامل k تغییر یافته در مدل USLE و باران ساز مصنوعی و در مورد پادگانه های  "میندل" و "وورم" و مخروط افکنه جزن – ورکش که ضخامت خاک آنها زیاد است، از عامل k روش USLE و باران ساز مصنوعی استفاده شد. نتایج این تحقیق نشان داد که گسترده ترین نهشته کواترنر حوضه، پادگانه "ریس" است که 2742.8 هکتار و 2.4 درصد مساحت دارد. پادگانه ها بیشتر در مرکز حوزه آبخیز گسترش دارند. مقدار k تغییر یافته در پادگانه "ریس" برابر 0.12 و در پادگانه "جنگ ترویا" برابر 0.17 است. مقدار k در پادگانه "وورم" 0.23 و در پادگانه "میندل" 0.16 و در مخروط افکنه جزن - ورکش 0.05 است. به طور کلی نتایج حاصل از برسی حساسیت به فرسایش به روش k نشان داد که حساس ترین تا مقاوم ترین نهشته کواترنر نسبت به فرسایش عبارتند از: پادگانه "وورم"، پادگانه "جنگ ترویا"، پادگانه "میندل"، پادگانه "ریس" و مخروط افکنه جزن - ورکش. نتایج حاصل از بررسی حساسیت به فرسایش نهشته های کواترنر با استفاده از باران ساز مصنوعی نشان داد که حساس ترین تا مقاوم ترین نهشته کواترنر عبارتند از: پادگانه "جنگ ترویا"، پادگانه "وورم"، پادگانه "ریس"، پادگانه "میندل" و نهشته های مخروط افکنه جوان تر جزن - ورکش. پس می توان نتیجه گیری کرد که بجز پادگانه های بسیار درشت دانه که استقرار و به کارگیری باران ساز در آنها با مشکلاتی همراه است، نتایج حاصل از روش های k و باران ساز مصنوعی تطابق بسیار زیادی دارند.